Με τον όρο συγκοίμηση αναφερόμαστε στο ότι το μωρό κοιμάται κοντά στους γονείς ή ακόμη και μαζί τους. Κάνουν δηλαδή αλλιώς «κοινή χρήση ύπνου». Πολλοί γονείς έχουν παρατηρήσει πως το παιδί ξυπνά λιγότερες φορές όταν κοιμάται μαζί τους, ενώ ο ύπνος του παιδιού είναι πιο βαθύς. Οι γονείς ακούν το παιδί να αναπνέει, επομένως και οι ίδιοι αισθάνονται πιο ασφαλείς και ήρεμοι, μεταδίδοντας το αντίστοιχο συναίσθημα και στο βρέφος.
Από την άλλη, το co-sleeping, αποτελεί μια πρακτική, την οποία κάποιοι επαγγελματίες υγείας αποθαρρύνουν. Οι ανησυχίες επικεντρώνονται στην μηχανική ασφυξία και τον κίνδυνο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου (SIDS). Παράλληλα, προβληματισμοί γεννιούνται γύρω από την σχέση εξάρτησης που ενδέχεται να δημιουργηθεί μεταξύ γονιών και παιδιού. Η ψυχοσυναισθηματική κατάσταση του παιδιού σαφώς και επηρεάζεται από την επαφή με τους γονείς σε μεγάλο βαθμό, έχοντας σαν αποτέλεσμα την πλήρη εξάρτηση του από τους ίδιους.
Είναι σημαντικό να σταθούμε στο ότι πρόκειται για αρχέγονο ένστικτο κάθε γονέα στην φύση να θέλει κοντά του το παιδί του για να μπορεί να του προσφέρει ασφάλεια και να είναι σε ετοιμότητα όταν αυτή απειληθεί. Όταν το παιδί βρίσκεται δίπλα του, τα ζητήματα αυτά επιλύονται πιο άμεσα.
Σαφώς και υπάρχουν ορισμένες συστάσεις για ασφαλέστερη συγκοίμηση, που σχετίζονται με τη σωστή θέση του βρέφους, την επιφάνεια που θα τοποθετηθεί, τα παπλώματα και μαξιλάρια που θα χρησιμοποιηθούν. Πολλοί βέβαια χρησιμοποιούν μια ενδιάμεση λύση τοποθετώντας το λίκνο του βρέφους κολλητά στο κρεβάτι. Με αυτόν τον τρόπο, το παιδί έχει τον δικό του χώρο και οι γονείς τον πλήρη έλεγχο της κατάστασης.
Τι συμβαίνει όμως εάν η συγκοίμηση συνοδεύει το παιδί και στα επόμενα χρόνια της ζωής του; Υπάρχει πάντα μία λεπτή διαχωριστική γραμμή μεταξύ της ασφάλειας και της υπερπροστασίας του παιδιού, αλλά και της ανάγκης του ίδιου να παραμένει κοντά στους γονείς, αφού έτσι συνήθισε. Παράλληλα, ανάλογα συναισθήματα γεννιούνται και από τους γονείς μιας και νιώθουν διαρκώς την ανάγκη να το έχουν δίπλα τους, μιας και ο φόβος της άγνοιας τους κυριεύει αρκετές φορές.
Αν λοιπόν η συγκοίμιση παρατείνεται, τότε δημιουργείται ένα μοτίβο, τόσο για το παιδί, όσο και για τους γονείς, που δύσκολα θα μπορέσουν να αλλάξουν. Σκοπός των γονιών είναι να κάνουν το παιδί ανεξάρτητο, διαδικασία που θα καθυστερήσει εάν και εφόσον το παιδί προσκολληθεί τόσο έντονα στις φιγόυρες τους για παρατεταμένο χρονικό διάστημα.
Τέλος, είναι σημαντικό να τονίσουμε πως το βρέφος σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να κοιμάται με τους γονείς έαν οι ίδιοι είναι καπνιστές ή έχουν κάνει κατανάλωση αλκόολ ή άλλων ανασταλτικών φαρμάκων.
