«Δικαιούμαι να έρθω στη ζωή. Δικαιούμαι να υπάρξω».
Με αυτές τις φράσεις, είναι ιδανικό να φέρει κανείς στον κόσμο ένα παιδί, να το μεγαλώσει, να το προστατεύσει και να το αναθρέψει με όσα μέσα κατέχει και μπορεί να διαθέσει στο βρέφος του. Παρά τα διεθνή κείμενα προστασίας των παιδιών, δυστυχώς, ζούμε σε έναν κόσμο όπου εκατομμύρια παιδιά υποφέρουν από τη φτώχεια, στερούνται στοιχειώδη σχολική εκπαίδευση, βιώνουν οικονομικό και πολεμικό χάος, ορφανεύουν ή ακόμα και πεθαίνουν από διάφορες ασθένειες.
Τα παιδιά χρειάζονται στήριξη για να ενταχθούν σε ένα περιβάλλον ειρήνης, ελευθερίας και αλληλεγγύης, ώστε να προετοιμαστούν για την κοινωνική τους ζωή μετέπειτα. Χρειάζονται έναν συνοδοιπόρο στο εγχείρημα τους αυτό, ένα στήριγμα που θα τους δώσει την ώθηση να διασκορπίσουν τα όνειρα και τις προσδοκίες τους. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι γονείς. Οι άνθρωποι που θα εμπλέξουν το παιδί σε περιπέτειες, σε δραστηριότητες, στην κοινωνία. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που θα μεταδώσουν στο παιδί τι σημαίνει ανεξαρτησία, αυτονομία, γενναιότητα, ειρήνη, ζεστασιά.
Ας μην ξεχνάμε λοιπόν, πως τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην ανεμελιά και την αθωότητα, έχουν δικαίωμα σε έναν κόσμο δίκαιο, που αύριο και τα ίδια θα φέρουν τα δικά τους παιδιά.
