Το σύνδρομο Moebius είναι μια σπάνια ασθένεια που κλινικά χαρακτηρίζεται από έλλειψη χαμόγελου. Αυτό δεν οφείλεται στην έλλειψη θετικών συναισθημάτων, όπως χαρά, ευτυχία, αλλά στην παράλυση του προσώπου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, επηρεάζει και την ικανότητα του ατόμου να μετακινήσει τα μάτια του από την μία πλευρά στην άλλη. Οι πάσχοντες από αυτή τη σπάνια διαταραχή αδυνατούν να εκτελέσουν αυτές τις λειτουργίες ή και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους μέσω των εκφράσεων του προσώπου, όπως χαρά, λύπη, φόβος.
Ο Γερμανός νευρολόγος Paul Julius Moebius περιέγραψε για πρώτη φορά πλήρως τα κλινικά χαρακτηριστικά αυτής της πάθησης, τα οποία υπάρχουν στο άτομο εκ γενετής. Από εκεί λοιπόν προέκυψε και το όνομα του συνδρόμου. Κάποια από τα συμπτώματα λοιπόν είναι η αδυναμία ή η παράλυση των μυών του προσώπου, ο στραβισμός, οι οδοντικές και στοματικές ανωμαλίες, οι παραμορφώσεις των χεριών και των ποδιών, τα προβλήματα ακοής κα.
Στα νεογνά συνήθως παρατηρείται σιελόρροια και στραβισμός. Επιπλέον, επειδή γεννιούνται με πλήρη παράλυση του προσώπου, αδυνατούν να σχηματίσουν εκφράσεις και δυσκολεύονται στην αναπνοή και στην κατάποση, γι'αυτό και λαμβάνονται συγκεκριμένα μέτρα καθώς και εξοπλισμός για την σίτισή τους.
Είναι σημαντικό να τονίσουμε πως τα άτομα που πάσχουν από το σύνδρομο Moebius διαθέτουν φυσιολογική νοημοσύνη. Παρ'όλα αυτά, το γεγονός ότι αδυνατούν να χρωματίσουν το πρόσωπό τους με τυπικές εκφράσεις, μεταφράζεται από τον περίγυρο ως αδιαφορία, χαμηλή νοημοσύνη, οδηγώντας έτσι σε κοινωνική απόρριψη.
Η λογοθεραπεία και η ψυχοθεραπεια είναι δύο από τα πολλά μέσα, τα οποία μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει, έτσι ώστε να εξασφαλίσει μια συναισθηματική σταθερότητα, κοινωνική ένταξη και ασφάλεια στο άτομο που πάσχει από το σύνδρομο αυτό.
Ο Γερμανός νευρολόγος Paul Julius Moebius περιέγραψε για πρώτη φορά πλήρως τα κλινικά χαρακτηριστικά αυτής της πάθησης, τα οποία υπάρχουν στο άτομο εκ γενετής. Από εκεί λοιπόν προέκυψε και το όνομα του συνδρόμου. Κάποια από τα συμπτώματα λοιπόν είναι η αδυναμία ή η παράλυση των μυών του προσώπου, ο στραβισμός, οι οδοντικές και στοματικές ανωμαλίες, οι παραμορφώσεις των χεριών και των ποδιών, τα προβλήματα ακοής κα.
Στα νεογνά συνήθως παρατηρείται σιελόρροια και στραβισμός. Επιπλέον, επειδή γεννιούνται με πλήρη παράλυση του προσώπου, αδυνατούν να σχηματίσουν εκφράσεις και δυσκολεύονται στην αναπνοή και στην κατάποση, γι'αυτό και λαμβάνονται συγκεκριμένα μέτρα καθώς και εξοπλισμός για την σίτισή τους.
Είναι σημαντικό να τονίσουμε πως τα άτομα που πάσχουν από το σύνδρομο Moebius διαθέτουν φυσιολογική νοημοσύνη. Παρ'όλα αυτά, το γεγονός ότι αδυνατούν να χρωματίσουν το πρόσωπό τους με τυπικές εκφράσεις, μεταφράζεται από τον περίγυρο ως αδιαφορία, χαμηλή νοημοσύνη, οδηγώντας έτσι σε κοινωνική απόρριψη.
Η λογοθεραπεία και η ψυχοθεραπεια είναι δύο από τα πολλά μέσα, τα οποία μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει, έτσι ώστε να εξασφαλίσει μια συναισθηματική σταθερότητα, κοινωνική ένταξη και ασφάλεια στο άτομο που πάσχει από το σύνδρομο αυτό.
